We willen onze lezers attenderen op een historische toespraak van professor Jeffrey Sachs in het Europees Parlement tijdens een evenement getiteld “De Geopolitiek van Vrede”, georganiseerd door Michael von der Schulenburg, voormalig adjunct-secretaris-generaal van de VN en huidig lid van het Europees Parlement, op 19 februari 2025. Zijn toespraak richtte zich op de rol van de Verenigde Staten in de wereldpolitiek, het buitenlandse beleid, de uitbreiding van de NAVO, en de oorzaken van het conflict in Oekraïne. Jeffrey Sachs pleit voor een heroverweging van de westerse strategie en benadrukte de noodzaak van diplomatie om verdere escalatie te voorkomen. Een speech die uiterst relevant is nu de nieuwe Trump administratie de gehele wereldorde aan het hervormen is door het voeren van een nieuwe binnenlandse en buitenlandse politiek.
INHOUDSOPGAVE
Wie is Professor Jeffrey Sachs?
Professor Sachs, een wereldwijd gerespecteerde econoom en directeur van het Center for Sustainable Development aan Columbia University, hield een krachtige redevoering waarin hij de geopolitieke realiteit van de afgelopen decennia ontleedde. Met meer dan 35 jaar ervaring als adviseur van regeringsleiders – waaronder de Poolse regering in 1989, Sovjetpresident Michail Gorbatsjov in 1990-1991, de Russische president Boris Jeltsin in 1991-1993 en de Oekraïense president Leonid Koetsjma in 1993-1994 – baseerde hij zijn analyse op persoonlijke betrokkenheid bij cruciale momenten in de recente geschiedenis.
Jeffrey Sachs confronteert de EU over het huidige Oekraïne beleid
Hieronder in de video kun de speech van Jeffrey Sachs beluisteren. Sachs bekritiseerde hier in zijn toespraak de Europese leiders scherp voor hun blindheid voor de geopolitieke realiteit en hun afhankelijkheid van de VS. “Europa liet zich leiden door Amerikaanse belangen en betaalt de prijs”.
Hieronder is de vertaling van de transcript van professor Jeffrey Sachs’ toespraak in het Europees Parlement op 19 februari 2025, getiteld “The Geopolitics of Peace”, in het Nederlands:
Transcript toespraak – Geopolitics of Peace van Jeffrey Sachs
PROFESSOR JEFFREY SACHS: Michael, heel erg bedankt, en dank aan jullie allemaal voor de kans om samen te zijn en samen na te denken.
Dit is inderdaad een ingewikkelde en snel veranderende tijd, en een zeer gevaarlijke. Dus we hebben echt helderheid van denken nodig. Ik ben vooral geïnteresseerd in ons gesprek, dus ik zal proberen zo kort en duidelijk mogelijk te zijn. Ik heb de gebeurtenissen in Oost-Europa, de voormalige Sovjet-Unie en Rusland de afgelopen 36 jaar van zeer nabij gevolgd. Ik was adviseur van de Poolse regering in 1989, van president Gorbatsjov in 1990 en 1991, van president Jeltsin van 1991 tot 1993, en van president Koetsjma van Oekraïne in 1993 en 1994.
Ik heb geholpen de Estse munt in te voeren. Ik heb verschillende landen in het voormalige Joegoslavië geholpen, vooral Slovenië. Ik heb de gebeurtenissen 36 jaar lang van dichtbij gevolgd. Na de Maidan werd ik door de nieuwe regering gevraagd om naar Kyiv te komen, en ik werd rondgeleid op het Maidan-plein en leerde veel uit de eerste hand. Ik heb meer dan 30 jaar contact met Russische leiders.
Ik ken de Amerikaanse politieke leiding van dichtbij. Onze vorige minister van Financiën was 51 jaar geleden mijn macro-economie leraar. Om je een idee te geven. We waren een halve eeuw lang zeer goede vrienden. Ik ken al deze mensen.
Ik wil dit zeggen omdat wat ik vanuit mijn perspectief wil uitleggen niet uit de tweede hand komt. Het is geen ideologie. Het is wat ik met mijn eigen ogen heb gezien en ervaren in deze periode. Naar mijn begrip van de gebeurtenissen die Europa in veel contexten hebben getroffen – en ik bedoel niet alleen de Oekraïne-crisis, maar ook Servië in 1999, de oorlogen in het Midden-Oosten zoals Irak en Syrië, en oorlogen in Afrika zoals Soedan, Somalië en Libië – zijn deze in zeer significante mate, wat jullie misschien zal verrassen en wat waarschijnlijk zal worden tegengesproken, het gevolg van Amerikaans beleid.
Amerikaans Buitenlands Beleid
Dit zijn oorlogen die de Verenigde Staten hebben geleid en veroorzaakt. En dat is nu al meer dan 40 jaar zo, of eigenlijk meer dan 30 jaar om preciezer te zijn. De VS kwamen, vooral in 1990 en 1991 en na het einde van de Sovjet-Unie, tot de opvatting dat zij nu de wereld leidden en dat zij niemands standpunten, rode lijnen, zorgen, veiligheidsopvattingen, internationale verplichtingen of het VN-kader hoefden te respecteren. Het spijt me dat ik het zo direct zeg, maar ik wil dat jullie het begrijpen.
Ik heb in 1991 heel hard geprobeerd om hulp te krijgen voor Gorbatsjov, die ik beschouw als de grootste staatsman van onze moderne tijd. Onlangs las ik het gearchiveerde memo van de bespreking van de Nationale Veiligheidsraad over mijn voorstel, hoe ze het volledig afwezen en erom lachten toen ik zei dat de VS de Sovjet-Unie moesten helpen met financiële stabilisatie en hervormingen. Het memo documenteert, inclusief sommige van mijn voormalige collega’s aan Harvard, dat ze zeiden: “We zullen het minimum doen om een ramp te voorkomen, maar niet meer. Het is niet onze taak om te helpen. Integendeel, het is niet in ons belang om te helpen.” Toen de Sovjet-Unie in 1991 eindigde, werd deze opvatting nog extremer. Ik kan talloze voorbeelden noemen, maar de opvatting was: wij leiden de wereld. Cheney, Wolfowitz en vele anderen die jullie kennen, geloofden letterlijk dat dit nu een Amerikaanse wereld was en dat we konden doen wat we wilden. We zouden opruimen wat overbleef van de voormalige Sovjet-Unie.
We zouden alle overgebleven bondgenoten uitschakelen. Landen als Irak, Syrië en anderen moesten verdwijnen. En we ervaren dit buitenlands beleid nu al 33 jaar. Europa heeft hier een hoge prijs voor betaald, want Europa heeft in deze periode naar mijn mening geen eigen buitenlands beleid gehad. Geen stem, geen eenheid, geen helderheid, geen Europese belangen, alleen loyaliteit aan Amerika.
Er waren momenten van onenigheid, en ik denk dat die prachtig waren, vooral in 2003 tijdens de Irakoorlog, toen Frankrijk en Duitsland zeiden dat ze de VS niet steunden om de VN-Veiligheidsraad te omzeilen voor die oorlog. Die oorlog werd trouwens rechtstreeks bedacht door Netanyahu en zijn collega’s in het Pentagon. Ik zeg niet dat het een indirecte link was. Het was een directe oorlog, uitgevoerd voor Israël.
Het was een oorlog die Paul Wolfowitz en Douglas Feith coördineerden met Netanyahu. Dat was de laatste keer dat Europa een stem had. Ik sprak toen met Europese leiders, en ze waren heel duidelijk, en het was geweldig. Na dat moment verloor Europa volledig haar stem, vooral na 2008. Wat er na 1991 gebeurde tot 2008, was dat de VS besloot dat unipolariteit betekende dat de NAVO oostwaarts zou uitbreiden, van Brussel tot Vladivostok, stap voor stap.
NAVO-Uitbreiding
Er zou geen einde komen aan de oostelijke uitbreiding van de NAVO. Dit zou de unipolaire wereld van de VS zijn. Als je als kind Risk hebt gespeeld, zoals ik, dan is dit het Amerikaanse idee om op elk deel van het bord een pion te hebben. Elke plek zonder een Amerikaanse militaire basis is in feite een vijand. Neutraliteit is een vies woord in het Amerikaanse politieke lexicon.
Misschien wel het vieste woord, zeker als je een vijand bent. Als je neutraal bent, ben je subversief, want dan ben je eigenlijk tegen ons omdat je het niet toegeeft. Dus dat was de mentaliteit, en de beslissing werd formeel genomen in 1994 toen president Clinton instemde met de NAVO-uitbreiding naar het oosten.
Jullie herinneren je dat op 7 februari 1991 Hans-Dietrich Genscher en James Baker III met Gorbatsjov spraken. Genscher gaf daarna een persconferentie waarin hij uitlegde dat de NAVO niet oostwaarts zou bewegen. “We zullen geen misbruik maken van de ontbinding van het Warschaupact.” En begrijp dat dit in een juridische context was, niet zomaar een informele opmerking. Dit was het einde van de Tweede Wereldoorlog dat werd onderhandeld voor de Duitse hereniging.
Er werd een overeenkomst gesloten dat de NAVO geen centimeter oostwaarts zou opschuiven. Dat was expliciet en staat in talloze documenten. Kijk maar op de website van het National Security Archive van George Washington University, onder de titel “What Gorbachev Heard About NATO.” Neem een kijkje, want alles wat de VS je hierover vertelt, is een leugen, maar de archieven zijn glashelder.
Dus in 1994 werd de beslissing genomen om de NAVO helemaal tot Oekraïne uit te breiden. Dit is een project. Het gaat niet om de ene of de andere regering. Dit is een project van de Amerikaanse regering dat meer dan 30 jaar geleden begon. In 1997 schreef Zbigniew Brzezinski “The Grand Chessboard.”
Dat zijn niet zomaar overpeinzingen van Brzezinski. Het is de presentatie van de beslissingen van de Amerikaanse regering, uitgelegd aan het publiek, zoals dit soort boeken werken. Het boek beschrijft de oostwaartse uitbreiding van Europa en de NAVO als gelijktijdige gebeurtenissen. Er is een goed hoofdstuk dat zegt: wat zal Rusland doen als Europa en de NAVO oostwaarts uitbreiden? Ik kende Zbig Brzezinski persoonlijk.
Hij was erg aardig voor me. Ik adviseerde Polen, en hij was een grote hulp. Hij was een slimme en aardige man, maar hij had alles verkeerd. In 1997 schreef hij in detail waarom Rusland niets anders kon doen dan instemmen met de oostwaartse uitbreiding van de NAVO en Europa.
Sterker nog, hij zegt dat de oostwaartse uitbreiding van Europa, en niet alleen Europa, maar ook de NAVO, een plan was, een project. Hij legt uit hoe Rusland zich nooit met China zou verbinden. Ondenkbaar. Rusland zou zich nooit met Iran verbinden.
Rusland heeft geen andere roeping dan de Europese roeping. Dus als Europa oostwaarts beweegt, kan Rusland daar niets aan doen, volgens weer een Amerikaanse strateeg. Is het een wonder dat we constant in oorlog zijn? Want een ding over Amerika is dat we altijd weten wat onze tegenstanders gaan doen, en we hebben het altijd mis.
En een reden waarom we het altijd mis hebben, is dat in de speltheorie die Amerikaanse strategen spelen, je niet echt met de andere kant praat. Je weet gewoon wat de strategie van de andere kant is. Dat is prachtig. Het bespaart zoveel tijd. Je hebt geen diplomatie nodig.
De Zwarte Zee-strategie
Dus dit project begon, en we hadden 30 jaar lang een continuïteit van de regering, misschien tot gisteren. Dertig jaar lang een project. Oekraïne en Georgië waren de sleutels tot het project. Waarom? Omdat Amerika alles wat het weet van de Britten heeft geleerd.
En dus zijn wij de wannabe Britse Rijk. Wat het Britse Rijk in 1853 begreep, via Lord Palmerston, is dat je Rusland omsingelt in de Zwarte Zee en Rusland de toegang tot de oostelijke Middellandse Zee ontzegt. Alles wat je nu ziet, is een Amerikaans project om dat in de 21e eeuw te doen. Het idee was dat Oekraïne, Roemenië, Bulgarije, Turkije en Georgië de Zwarte Zeekust zouden vormen die Rusland van enige internationale status zou beroven door de Zwarte Zee te blokkeren en Rusland in feite te neutraliseren als meer dan een lokale macht. Brzezinski is hier heel duidelijk over.
En vóór Brzezinski was er Mackinder. Wie het wereld-eiland bezit, bezit de wereld. Dus dit project gaat ver terug, eigenlijk tot Palmerston. Ik heb elke regering meegemaakt.
Ik heb deze presidenten gekend. Ik heb hun teams gekend. Er veranderde niet veel van Clinton naar Bush naar Obama naar Trump naar Biden. Misschien werd het stap voor stap erger. Biden was in mijn ogen de ergste.
Misschien ook omdat hij de afgelopen paar jaar niet meer bij zinnen was. En dat zeg ik serieus, niet als een snedige opmerking. Het Amerikaanse politieke systeem is een systeem van beeldvorming. Het is een systeem van dagelijkse mediamanipulatie. Het is een PR-systeem.
En dus kun je een president hebben die eigenlijk niet functioneert en dat twee jaar lang in functie houden en zelfs die president laten meedoen aan herverkiezing. Het enige probleem was dat hij 90 minuten alleen op een podium moest staan, en dat was het einde. Als die fout niet was gemaakt, was hij doorgegaan met zijn kandidatuur, of hij nu na 4 uur ’s middags sliep of niet. Dit is de realiteit. Iedereen gaat ermee akkoord.
Het is onbeleefd om iets te zeggen van wat ik zeg, want we spreken tegenwoordig bijna nergens de waarheid over. Dus dit project ging door vanaf de jaren ’90. Het bombarderen van Belgrado 78 dagen lang in 1999 was onderdeel van dit project. Het opsplitsen van het land, terwijl grenzen toch heilig zijn, nietwaar? Behalve voor Kosovo. Dat is prima.
Want grenzen zijn heilig, behalve wanneer Amerika ze verandert. Soedan was een ander gerelateerd project. De rebellie in Zuid-Soedan. Gebeurde dat zomaar omdat Zuid-Soedanezen in opstand kwamen? Of kan ik je het CIA-draaiboek geven?
Begrijp als volwassenen waar dit over gaat. Militaire gebeurtenissen zijn kostbaar. Ze vereisen uitrusting, training, basiskampen, inlichtingen, financiën. Dat komt van grootmachten. Dat komt niet van lokale opstanden.
Zuid-Soedan versloeg Noord-Soedan niet in een stammenoorlog. Het was een Amerikaans project. Ik ging vaak naar Nairobi en ontmoette daar Amerikaanse militairen, senatoren of anderen met een grote interesse in de politiek van Soedan. Dit was onderdeel van het spel van unipolariteit. Dus de NAVO-uitbreiding begon, zoals jullie weten, in 1999 met Hongarije, Polen en Tsjechië.
En Rusland was daar uiterst ongelukkig over, maar deze landen waren nog ver van de grens. Rusland protesteerde, maar natuurlijk tevergeefs. Toen kwam George Bush Jr. Toen 9/11 plaatsvond, beloofde president Poetin alle steun. En toen besloot de VS op 20 september 2001 dat het zeven oorlogen in vijf jaar zou beginnen.
Amerikaans Buitenlands Beleid en NAVO-Uitbreiding
Je kunt online naar generaal Wesley Clark luisteren die daarover spreekt. Hij was in 1999 de opperbevelhebber van de NAVO. Hij ging op 20 september 2001 naar het Pentagon. Hij kreeg een document overhandigd waarin zeven oorlogen werden uitgelegd. Dit waren trouwens Netanyahu’s oorlogen.
Het idee was deels om oude Sovjet-bondgenoten op te ruimen en deels om aanhangers van Hamas en Hezbollah uit te schakelen. Want Netanyahu’s idee was: er komt één staat, dank je wel. Alleen Israël. Israël zal al het grondgebied controleren.
En iedereen die bezwaar maakt, zullen we omverwerpen. Niet wij precies, maar onze vriend, de Verenigde Staten. Dat is Amerikaans beleid tot vanochtend. We weten niet of het zal veranderen. De enige kink in de kabel is dat de VS misschien Gaza zal bezitten in plaats van Israël.
Maar dit idee bestaat al minstens 25 jaar. Het gaat eigenlijk terug tot een document genaamd “Clean Break” dat Netanyahu en zijn Amerikaanse politieke team in 1996 opstelden om een einde te maken aan het idee van een tweestatenoplossing. Dat kun je ook online vinden. Dus dit zijn projecten. Dit zijn langetermijngebeurtenissen.
Dit gaat niet om: is het Clinton? Is het Bush? Is het Obama? Dat is de saaie manier om naar Amerikaanse politiek te kijken, als een dagelijks spel. Maar dat is niet wat Amerikaanse politiek is.
Dus de volgende ronde van NAVO-uitbreiding kwam in 2004 met zeven landen meer: de drie Baltische staten, Roemenië, Bulgarije, Slovenië en Slowakije. Op dat moment was Rusland behoorlijk boos. Dit was een complete schending van de naoorlogse orde die was afgesproken met de Duitse hereniging. Het kwam neer op een fundamentele truc of verraad van de VS van een coöperatieve regeling, omdat ze in unipolariteit geloven. Zoals iedereen zich herinnert, omdat we vorige week de Veiligheidsconferentie van München hadden, zei president Poetin in 2007: stop.
Genoeg. Genoeg. Stop nu. En natuurlijk betekende dat in 2008 dat de VS de uitbreiding van de NAVO naar Oekraïne en Georgië door Europa’s strot duwde. Dit is een langetermijnproject.
Ik luisterde in mei 2008 in New York naar meneer Saakasjvili, en ik liep naar buiten, belde Sonia en zei: deze man is gek. Een maand later brak er oorlog uit omdat de VS deze man vertelde: wij redden Georgië. En hij staat bij de Council on Foreign Relations en zegt dat Georgië in het centrum van Europa ligt. Nou, dames en heren, dat is niet zo.
En de recente gebeurtenissen zijn niet nuttig voor de veiligheid van Georgië. Dat jullie parlementsleden of Europarlementariërs daarheen gaan, helpt Georgië niet. Dat vernietigt Georgië. Volledig. In 2008 stuurde onze voormalige CIA-directeur William Burns, zoals iedereen weet, een lange boodschap terug naar Condoleezza Rice.
“Njet betekent njet” over de uitbreiding. Dit weten we dankzij Julian Assange. Want geloof me, er wordt geen woord aan het Amerikaanse volk verteld, noch aan jullie, noch door jullie kranten tegenwoordig. Dus we hebben Julian Assange te danken, maar we kunnen het memo in detail lezen. Zoals jullie weten, werd Viktor Janoekovitsj in 2010 gekozen op een platform van neutraliteit.
Rusland had helemaal geen territoriale belangen of plannen in Oekraïne. Ik weet het. Ik was daar in die jaren. Wat Rusland onderhandelde, was een lease van 25 jaar tot 2042 voor de marinebasis in Sebastopol. Dat was het.
Niet voor de Krim. Niet voor de Donbas. Niets van dat alles. Het idee dat Poetin het Russische rijk herbouwt, is kinderachtige propaganda. Excuseer.
Als iemand de dagelijkse en jaarlijkse geschiedenis kent, is dit kinderachtig gedoe. Kinderachtig gedoe werkt beter dan volwassen gedoe. Dus geen enkel plan. De VS besloot dat deze man omvergeworpen moest worden. Dat heet een regimeveranderingsoperatie.
De VS hebben er ongeveer honderd uitgevoerd, veel in jullie landen en over de hele wereld. Dat is wat de CIA doet voor de kost. Weet dat. Het is een heel ongebruikelijke vorm van buitenlands beleid.
Maar in Amerika, als je de andere kant niet mag, onderhandel je niet met hen, je probeert ze omver te werpen, bij voorkeur heimelijk. Als dat niet heimelijk lukt, doe je het openlijk. Je zegt altijd dat het niet onze schuld is. Zij zijn de agressor. Zij zijn de andere kant.
Ze zijn Hitler. Dat komt elke twee of drie jaar op. Of het nu Saddam Hussein is, Assad, of Poetin, het is erg handig. Dat is de enige verklaring voor buitenlands beleid die het Amerikaanse volk ooit krijgt. Nou, we staan voor München 1938.
Nou, we staan voor München 1938. Je kunt niet met de andere kant praten. Ze zijn kwaadaardig, onverbiddelijke vijanden. Dat is het enige model van buitenlands beleid dat we ooit horen van onze massamedia. En de massamedia herhalen het volledig omdat ze volledig ondergeschikt zijn aan de Amerikaanse regering.
De Maidan-revolutie en de nasleep
In 2014 werkte de VS actief om Janoekovitsj omver te werpen. Iedereen kent het telefoongesprek dat werd onderschept door mijn collega van Columbia University, Victoria Nuland, en de Amerikaanse ambassadeur Peter Pyatt. Je krijgt geen beter bewijs. De Russen onderschepten haar oproep en zetten het op internet. Luister ernaar.
Het is fascinerend. Ik ken al deze mensen. Overigens, door dat te doen, werden ze allemaal gepromoveerd in de Biden-regering. Dat is de baan. Toen de Maidan gebeurde, werd ik meteen gebeld.
“Oh, professor Sachs, de nieuwe Oekraïense premier wil u spreken over de economische crisis.” Want daar ben ik goed in. Dus ik vloog naar Kyiv en werd rondgeleid op het Maidan. En mij werd verteld hoe de VS het geld betaalde voor alle mensen rond het Maidan. Spontane revolutie van waardigheid.
Dames en heren, alsjeblieft, waar komen al die media vandaan? Waar komt al die organisatie vandaan? Waar komen al die bussen vandaan? Waar komen al die opgeroepen mensen vandaan? Hou je me voor de gek?
Dit is een georganiseerde inspanning. En het is geen geheim, behalve voor burgers van Europa en de VS. Iedereen begrijpt het heel goed. Toen kwamen Minsk, en vooral Minsk II, dat trouwens was gemodelleerd naar de autonomie van Zuid-Tirol. En de Belgen hadden zich goed kunnen verhouden tot Minsk II.
Het zei dat er autonomie moest zijn voor de Russischsprekende regio’s in het oosten van Oekraïne. Het werd unaniem gesteund door de VN-Veiligheidsraad. De VS en Oekraïne besloten dat het niet zou worden nageleefd. Duitsland en Frankrijk, die de garanten waren van het Normandië-proces, lieten het gaan. En het was absoluut weer een directe Amerikaanse unipolaire actie, waarbij Europa zoals gewoonlijk een volledig nutteloze bijrol speelde, hoewel het een garant van de overeenkomst was.
Trump won, verhoog de bewapening. Er waren vele duizenden doden door beschietingen door Oekraïne in de Donbas. Er was geen Minsk II-akkoord. Toen kwam Biden aan de macht. En nogmaals, ik ken al deze mensen.
Ik was vroeger lid van de Democratische Partij. Nu heb ik gezworen lid te zijn van geen enkele partij, omdat ze toch hetzelfde zijn. En omdat de Democraten mettertijd complete oorlogszuchtigen werden, en er geen enkele stem voor vrede was. Net als de meesten van jullie parlementsleden, op dezelfde manier. Dus eind 1991 legde Poetin een laatste poging op tafel met twee ontwerpen voor veiligheidsakkoorden, één met Europa en één met de VS. De VS legden het op 15 december 2021 op tafel.
Ik had een uur durend gesprek met Jake Sullivan in het Witte Huis en smeekte: “Jake, voorkom de oorlog. Je kunt de oorlog voorkomen. Het enige wat je hoeft te doen is zeggen dat de NAVO niet zal uitbreiden naar Oekraïne.” En hij zei tegen mij: “Oh, de NAVO gaat niet uitbreiden naar Oekraïne. Maak je geen zorgen.”
Ik zei: “Jake, zeg het publiekelijk.” Nee. Nee. Nee. Dat kunnen we niet publiekelijk zeggen. Ik zei: “Jake, ga je een oorlog beginnen over iets dat niet eens gaat gebeuren?” Hij zei: “Maak je geen zorgen, Jeff. Er komt geen oorlog.” Dit zijn niet erg slimme mensen. Ik zeg het je eerlijk, als ik mijn eerlijke mening mag geven, het zijn niet erg slimme mensen.
En ik heb meer dan 40 jaar met hen te maken gehad. Ze praten met zichzelf. Ze praten met niemand anders. Ze spelen speltheorie. In niet-coöperatieve speltheorie praat je niet met de andere kant.
Je maakt gewoon je strategie. Dat is de essentie van speltheorie. Het is geen onderhandelingstheorie. Het is geen vredestheorie. Het is unilaterale, niet-coöperatieve theorie, als je formele speltheorie kent.
Dat is wat ze spelen. Het begon bij de RAND Corporation. Dat is wat ze nog steeds spelen. In 2019 is er een paper van RAND. Hoe rekken we Rusland op?
Weet je dat ze een paper schreven die Biden volgde? Hoe irriteren we Rusland? Dat is letterlijk de strategie. Hoe irriteren we Rusland? We proberen het te provoceren, proberen het te breken, misschien regimeverandering te krijgen, misschien onrust, misschien een economische crisis.
Dat noem je je bondgenoot. Hou je me voor de gek? Dus ik had een lang en frustrerend telefoongesprek met Sullivan. Ik stond in de vrieskou. Ik probeerde toevallig een skidag te hebben.
En daar was ik: “Jake, begin geen oorlog.” “Oh, er komt geen oorlog, Jeff.” We weten veel van wat er de volgende maand gebeurde, namelijk dat ze weigerden te onderhandelen. Het domste idee van de NAVO is het zogenaamde open-deurbeleid. Hou je me voor de gek?
De NAVO behoudt zich het recht voor om te gaan waar ze wil zonder dat een buurland daar iets over te zeggen heeft. Nou, ik zeg tegen de Mexicanen en Canadezen: probeer het niet. Je weet wel, Trump wil misschien Canada overnemen. Dus Canada zou tegen China kunnen zeggen: waarom bouwen jullie geen militaire basis in Ontario? Ik zou het niet adviseren.
En de VS zouden niet zeggen: nou, het is een open deur. Dat is hun zaak. Ik bedoel, ze kunnen doen wat ze willen. Dat is niet onze zaak. Maar volwassenen in Europa herhalen dit.
In Europa, in jullie commissie, jullie hoge vertegenwoordiger. Dit is onzin. Dit is niet eens babygeopolitiek. Dit is gewoon helemaal niet nadenken. Dus de oorlog begon.
De Oekraïne-oorlog en Nucleaire Wapenbeheersing
Wat was Poetins bedoeling met de oorlog? Ik kan je vertellen wat zijn bedoeling was. Het was om Zelensky te dwingen tot neutraliteit te onderhandelen. En dat gebeurde binnen zeven dagen na het begin van de invasie. Jullie moeten dit begrijpen, niet de propaganda die hierover wordt geschreven.
Oh, dat ze faalden en dat hij Oekraïne zou overnemen. Kom op, dames en heren. Begrijp iets basaals. Het idee was om de NAVO buiten te houden. En wat is de NAVO?
Het is de VS aan Ruslands grens. Niet meer, niet minder. Ik moet één heel belangrijk punt toevoegen. Waarom zijn ze zo geïnteresseerd? Ten eerste, als China of Rusland besloot een militaire basis te hebben aan de Rio Grande of aan de Canadese grens, zou de VS niet alleen flippen, we zouden binnen tien minuten oorlog hebben.
Maar omdat de VS in 2002 unilateraal het Anti-Ballistisch Raketverdrag verliet en daarmee het kader voor nucleaire wapenbeheersing beëindigde. En dit is extreem belangrijk om te begrijpen. Het kader voor nucleaire wapenbeheersing is gebaseerd op het proberen te blokkeren van een eerste aanval. Het ABM-verdrag was een cruciaal onderdeel daarvan. De VS liepen in 2002 unilateraal uit het ABM-verdrag.
Dat maakte Rusland woedend. Dus alles wat ik heb beschreven, speelt zich af in de context van de vernietiging van het nucleaire kader. En vanaf 2010 plaatste de VS Aegis-raketsystemen in Polen en later in Roemenië. En Rusland vindt dat niet prettig. Een van de kwesties op tafel in december 2021 en januari 2022 was: claimt de VS het recht om raketsystemen in Oekraïne te plaatsen?
En Blinken vertelde Lavrov in januari 2022 dat de VS het recht behoudt om raketsystemen te plaatsen waar ze maar wil. Dat is je vermeende bondgenoot. En nu willen ze weer tussentijdse raketsystemen in Duitsland plaatsen. De VS stapten in 2019 uit het INF-verdrag. Er is nu geen nucleair wapenbeheersingskader meer.
Geen enkel. Toen Zelensky na zeven dagen zei: laten we onderhandelen, ken ik de details hiervan zeer goed omdat ik uitgebreid met alle partijen heb gesproken. Binnen een paar weken werd een document uitgewisseld dat president Poetin had goedgekeurd, dat Lavrov had gepresenteerd, en dat werd beheerd door de Turkse bemiddelaars. Ik vloog naar Ankara om in detail te luisteren naar wat de bemiddelaars deden. Oekraïne trok zich unilateraal terug uit een bijna-akkoord.
Het Einde van de Oekraïne-oorlog
Waarom? Omdat de VS hen dat opdroegen. Omdat het VK er nog een schepje bovenop deed door BoJo begin april naar Oekraïne te sturen om uit te leggen. En als je veiligheid in handen is van Boris Johnson, God helpe ons allen. Keith Starmer blijkt nog erger te zijn.
Het is onvoorstelbaar, maar het is waar. Boris Johnson heeft uitgelegd, en je kunt het op de website opzoeken, dat het hier om westerse hegemonie gaat. Niet om Oekraïne, maar om westerse hegemonie. Michael en ik ontmoetten elkaar in het voorjaar van 2022 in het Vaticaan met een groep waar we een document schreven waarin stond dat er niets goeds uit deze oorlog kan komen voor Oekraïne. Onderhandel nu, want hoe langer het duurt, hoe meer doden, hoe groter het risico op nucleaire escalatie, en hoe waarschijnlijker het verlies van de oorlog.
Ik wil één woord veranderen in wat we toen schreven. Niets in dat document was verkeerd. En sinds dat document, sinds de VS de onderhandelaars van de tafel haalde, zijn ongeveer een miljoen Oekraïners gestorven of ernstig gewond geraakt. En de Amerikaanse senatoren, die zo gemeen, cynisch en corrupt zijn als je je maar kunt voorstellen, zeggen dat dit een geweldige besteding van ons geld is omdat er geen Amerikanen sterven. Het is de pure proxy-oorlog.
Een van onze senatoren bij mij in de buurt, Blumenthal, zegt dit hardop. Mitt Romney zegt dit hardop. Het is de beste investering die Amerika kan doen. Geen Amerikanen sterven. Het is onwerkelijk.
Om ons nu tot gisteren te brengen: dit is mislukt. Dit project is mislukt. Het idee van het project was dat Rusland zou opgeven. Het idee was steeds dat Rusland zich niet zou verzetten, zoals Zbigniew Brzezinski in 1997 uitlegde. De Amerikanen dachten: wij hebben de overhand.
We gaan winnen omdat we ze bluffen. Ze gaan niet echt vechten. Ze gaan niet echt mobiliseren. De nucleaire optie om ze uit SWIFT te zetten, dat zal ze breken. De economische sancties, dat zal ze breken.
De HIMARS, dat zal ze breken. De ATACMS, de F-16’s. Eerlijk gezegd, ik heb hier 70 jaar naar geluisterd. Ik heb het half begrijpend aangehoord, zou ik zeggen, voor ongeveer 56 jaar. Ze praten elke dag onzin.
Mijn land. Mijn regering. Dit is zo vertrouwd voor mij. Volledig vertrouwd. Ik smeekte de Oekraïners. En ik had een staat van dienst met de Oekraïners. Ik adviseerde de Oekraïners. Ik ben niet anti-Oekraïens, volledig pro-Oekraïens. Ik zei: red je levens. Red je soevereiniteit. Red je grondgebied.
Wees neutraal. Luister niet naar de Amerikanen. Ik herhaalde voor hen het beroemde gezegde van Henry Kissinger: een vijand van de VS zijn is gevaarlijk, maar een vriend zijn is dodelijk. Oké? Dus laat me dat herhalen voor Europa.
Een vijand van de VS zijn is gevaarlijk, maar een vriend zijn is dodelijk. Dus laat me nu afronden, een paar woorden over Trump. Trump wil niet de verliezende hand. Daarom is het waarschijnlijker dan niet dat deze oorlog zal eindigen omdat Trump en president Poetin zullen overeenkomen de oorlog te beëindigen. Als Europa al zijn oorlogszuchtige retoriek blijft spuien, maakt het niet uit.
De oorlog eindigt. Dus haal het uit je systeem. Vertel je collega’s alsjeblieft. Het is voorbij. En het is voorbij omdat Trump geen verliezer wil dragen.
Dat is het. Het is geen grote moraliteit, hij wil geen verliezer dragen. Dit is een verliezer. Degene die gered zal worden door de onderhandelingen die nu plaatsvinden, is Oekraïne. Ten tweede Europa.
Jullie aandelenmarkt stijgt de laatste dagen door het verschrikkelijke nieuws van onderhandelingen. Ik weet dat dit met pure horror is ontvangen in deze kamers, maar dit is het beste nieuws dat je kunt krijgen. Nu heb ik aangemoedigd – ze luisteren niet naar mij, maar ik heb geprobeerd enkele Europese leiders te bereiken. De meesten willen helemaal niets van mij horen. Maar ik zei: ga niet naar Kyiv.
Ga naar Moskou. Praat met je tegenhangers. Ben je gek? Jullie zijn Europa. Jullie zijn 450 miljoen mensen.
Jullie zijn een economie van 20 biljoen dollar. Jullie zouden de belangrijkste economische handelspartner van Rusland moeten zijn, de natuurlijke banden. Trouwens, als iemand wil bespreken hoe de VS Nord Stream heeft opgeblazen, praat ik daar graag over. Dus de Trump-regering is in haar hart imperialistisch. Het is een wereld waarin grootmachten domineren.
Het is: wij doen wat we willen wanneer we kunnen. We zullen beter zijn dan een seniele Biden en onze verliezen beperken waar we moeten. Er zijn verschillende oorlogsgebieden in de wereld, het Midden-Oosten is er nog een. We weten niet wat daarmee zal gebeuren. Nogmaals, als Europa een goed beleid had, zou je die oorlog kunnen stoppen.
Ik zal uitleggen hoe. Maar oorlog met China is ook een mogelijkheid. Dus ik zeg niet dat we in een nieuw tijdperk van vrede zijn, maar we zitten nu in een heel ander soort politiek. En Europa zou een buitenlands beleid moeten hebben. En niet alleen een buitenlands beleid van Russofobie, een realistisch buitenlands beleid dat de situatie van Rusland begrijpt, dat de situatie van Europa begrijpt, dat begrijpt wat Amerika is en waar het voor staat, dat probeert te voorkomen dat Europa wordt binnengevallen door de VS, want het is niet onmogelijk dat Amerika troepen in Deens grondgebied zal stationeren.
Ik maak geen grapje, en ik denk niet dat zij een grapje maken. Europa heeft een echt buitenlands beleid nodig. Niet een: ja, we zullen onderhandelen met meneer Trump en hem halverwege tegemoetkomen. Weet je hoe dat zal zijn? Bel me daarna.
Laat alsjeblieft geen Amerikaanse functionarissen aan het hoofd van Europa staan. Laat Europese functionarissen dat doen. Laat Europa alsjeblieft een eigen buitenlands beleid hebben. Jullie zullen nog lang met Rusland leven, dus onderhandel alsjeblieft met Rusland. Er zijn echte veiligheidsproblemen op tafel, maar de bombast en Russofobie dienen jullie veiligheid helemaal niet.
Het dient de veiligheid van Oekraïne helemaal niet. Het heeft bijgedragen aan een miljoen slachtoffers in Oekraïne door dit idiote Amerikaanse avontuur waar jullie je voor hebben ingezet en vervolgens de belangrijkste cheerleaders van werden, wat niets oplost. Over het Midden-Oosten trouwens, de VS hebben 30 jaar geleden het buitenlands beleid volledig overgedragen aan Netanyahu. De Israël-lobby domineert de Amerikaanse politiek. Twijfel daar niet aan.
Ik kan uren uitleggen hoe dat werkt. Het is heel gevaarlijk. Ik hoop dat Trump zijn regering en erger nog, het Palestijnse volk, niet zal vernietigen vanwege Netanyahu, die ik beschouw als een oorlogsmisdadiger, terecht aangeklaagd door het ICC. En dat moet worden gezegd: niet meer. Er zal een staat Palestina komen op de grenzen van 4 juni 1967, volgens internationaal recht, als enige weg naar vrede.
Dat is de enige manier waarop Europa vrede kan hebben aan je grenzen met het Midden-Oosten, via een tweestatenoplossing. Er is maar één obstakel, en dat is het veto van de VS in de VN-Veiligheidsraad. Dus als je invloed wilt hebben, zeg tegen de VS: laat dat veto vallen. Jullie staan samen met 180 landen in de wereld. De enige die een Palestijnse staat tegenhouden zijn de VS, Israël, Micronesië, Nauru, Palau, Papoea-Nieuw-Guinea, meneer Malay en Paraguay.
Dus dit is een plek waar Europa een grote invloed kan hebben. Europa is stil geworden over de JCPOA en Iran. Netanyahu’s grootste droom in het leven is een oorlog tussen de VS en Iran. Hij heeft niet opgegeven, en het is niet onmogelijk dat dat ook komt. En dat komt omdat de VS in dit opzicht geen onafhankelijk buitenlands beleid hebben.
Het wordt gerund door Israël. Het is tragisch. Het is verbazingwekkend, trouwens. En het kan eindigen. Trump kan zeggen dat hij het buitenlands beleid terug wil.
Misschien. Ik hoop dat dat het geval is. Tot slot, met betrekking tot China: China is geen vijand. China is gewoon een succesverhaal. Daarom wordt het door de VS als een vijand gezien, omdat China een grotere economie heeft dan de VS.
Dat is alles. Heel goed.
Jeffrey Sachs – Vragen en Antwoorden
MICHAEL VON DER SCHULENBURG: Nu vragen. Maak alsjeblieft geen verklaringen. Stel alleen vragen, want we zijn met te veel en we hebben niet zoveel tijd.
Dus, waar begin ik? Ik begin aan de linkerkant. Ik heb een voorkeur voor links. Zoals je weet, kom je daarheen. Ga je gang.
VRAAG UIT HET PUBLIEK: Dank u, Jeffrey Sachs. Vanuit Tsjechië zijn we blij dat u hier bent. We hebben een probleem. We werden veroorzaakt door een heks die de EU heeft beroofd en de EU is beroofd.
Dus het zal niet verbeteren tot 2029. Maar wat moeten wij, Centraal-Europeanen, in de tussentijd doen, vooral als de Duitsers niet snel genoeg voor Sarawakeng stemmen? Moeten we een soort neutraliteit voor Centraal-Europa creëren? Of wat zou u ons adviseren te doen?
PROFESSOR JEFFREY SACHS: Ten eerste, al mijn kleinkinderen zijn Tsjechisch, dat wil ik je laten weten. En Sonia is geboren in Tsjechië en Tsjechisch staatsburger, dus we zijn erg trots.
Ik ben de meelopende echtgenoot hierin, maar ik ben een wannabe Tsjech. Europa moet een buitenlands beleid hebben dat een Europees buitenlands beleid is. En het moet een realistisch buitenlands beleid zijn. Realistisch is geen haat. Realistisch is eigenlijk proberen beide kanten te begrijpen en te onderhandelen.
Er zijn twee soorten realisten: een defensieve realist en een offensieve realist. Mijn dierbare vriend John Mearsheimer, die de offensieve realist is, we zijn zeer goede vrienden en ik hou van hem. Maar ik geloof meer dan hij dat je met de andere kant praat en een manier vindt om tot een verstandhouding te komen. Dus eigenlijk zal Rusland Europa niet binnenvallen. Dat is het fundamentele punt.
Het kan tot de Dnjepr-rivier komen. Het zal Europa niet binnenvallen. Maar er zijn echte kwesties. De grootste zorg voor Rusland was de VS, omdat Rusland, als grote macht en de grootste nucleaire macht ter wereld, vanaf het begin diep bezorgd was over de unipolariteit van de VS. Nu dit schijnbaar mogelijk eindigt, moet Europa ook rechtstreeks onderhandelingen met Rusland openen, omdat de VS snel hun interesse zullen verliezen, en jullie zullen de komende duizenden jaren met Rusland leven.
Oké? Dus wat wil je? Je wilt ervoor zorgen dat de Baltische staten veilig zijn. Het beste voor de Baltische staten is om te stoppen met hun Russofobie. Dat is het belangrijkste.
Estland heeft ongeveer 25 procent Russische burgers of Russischsprekende burgers, etnische Russen. Letland hetzelfde. Provoceer de buur niet. Dat is alles. Dit is niet moeilijk.
Het is echt niet moeilijk. En nogmaals, ik wil mijn standpunt uitleggen. Ik heb deze landen geholpen, de landen waar ik over spreek, geprobeerd te adviseren. Ik ben niet hun vijand, ik ben geen marionet van Poetin, ik ben geen apologeet van Poetin. Ik heb in Estland gewerkt. Ze gaven mij, ik denk dat het de op een na hoogste burgerlijke eer is die een president van Estland aan een niet-national kan toekennen, omdat ik in 1992 hun valutasysteem voor hen ontwierp.
Dus ik geef ze advies. Sta daar niet, Est, en zeg: we willen Rusland opsplitsen. Ben je gek? Doe dat niet. Zo overleef je niet in deze wereld.
Je overleeft met wederzijds respect, eigenlijk. Je overleeft met onderhandelingen. Je overleeft met discussie. Je verbiedt de Russische taal niet. Geen goed idee als 25 procent van je bevolking Russisch als eerste taal heeft.
Het is niet juist. Zelfs als er geen reus aan de grens was. Het zou niet het juiste zijn om te doen. Je zou het als officiële taal hebben. Je zou een taal hebben op de basisschool.
Je zou de Russisch-Orthodoxe Kerk niet antagoniseren. Dus eigenlijk moeten we ons als volwassenen gedragen. En als ik steeds zeg dat ze zich als kinderen gedragen, zegt Sonia altijd tegen mij: dat is oneerlijk tegenover kinderen. Want dit is erger dan kinderen. We hebben een zesjarige kleindochter en een driejarige kleinzoon, en die maken het daadwerkelijk goed met hun vrienden.
En we zeggen niet tegen hen: ga morgen en elke dag maar spotten met ze. We zeggen: ga ze een knuffel geven en ga spelen, en dat doen ze. Dit is niet moeilijk. Trouwens, nou ja, ik zal er niet te lang op doorgaan.
Dank je. Dus kies een nieuwe regering. Nee, dat zou ik niet moeten zeggen. Wat ik zou moeten zeggen is: verander het beleid. Ik wil geen politieke… Werkt dat? Ja.
VRAAG UIT HET PUBLIEK: Hallo. Mijn naam is Keira. Ik ben verslaggever bij The Brussels Times. Dank u voor de fascinerende lezing, Jeffrey.
Ik wilde u vragen naar Trumps uitspraken over het willen verhogen van de NAVO-uitgaven van de lidstaten met vijf procent, en we zien nu veel landen die zich haasten om te bewijzen dat ze dat zullen doen, inclusief België. En aangezien België ook het NAVO-hoofdkwartier huisvest, wilde ik u vragen wat de gepaste reactie zou zijn van NAVO-leden op die uitspraken. Dank u.
PROFESSOR JEFFREY SACHS: We zien dit niet helemaal hetzelfde. Dus laat me mijn eigen mening geven.
Mijn eerste aanbeveling, met alle respect voor Brussel, is om het NAVO-hoofdkwartier ergens anders naartoe te verplaatsen. Ik meen het serieus, want een van de slechtste delen van het Europese beleid nu is een volledige verwarring van Europa en de NAVO. Dit zijn totaal verschillende dingen, maar ze zijn precies hetzelfde geworden. Europa is veel beter dan de NAVO. Naar mijn mening is de NAVO niet eens meer nodig.
Ik zou het in 1991 hebben beëindigd. Maar omdat de VS het zag als een instrument van hegemonie, niet als een verdediging tegen Rusland, ging het daarna door. Maar de verwarring tussen de NAVO en Europa is dodelijk. Want het uitbreiden van Europa betekende het uitbreiden van de NAVO. Punt.
En dat hadden totaal verschillende dingen moeten zijn. Dus dat is mijn eerste punt. Mijn eigen mening, nogmaals, met alle respect voor Michael, we hebben er maar kort over gesproken, is dat Europa zijn eigen buitenlands beleid en militaire veiligheid zou moeten hebben, zijn eigen strategische autonomie, zogezegd. En dat zou het moeten doen. Ik ben daar voorstander van.
Ik zou de NAVO opheffen, en misschien gaat Trump dat toch doen. Misschien gaat Trump Groenland binnenvallen. Wie weet? Dan kom je er echt achter wat de NAVO betekent. Dus ik denk dat Europa in zijn veiligheid zou moeten investeren.
Vijf procent is belachelijk, absurd, volledig absurd. Niemand hoeft zo’n bedrag uit te geven. Twee tot drie procent van het BBP, waarschijnlijk onder de huidige omstandigheden. Wat ik trouwens zou doen, is Europese productie kopen. Want vreemd genoeg, helaas in deze wereld, en het is een waarheid maar het is jammer, veel technologische innovatie komt voort uit de militaire sector omdat regeringen in de militaire sector investeren.
Dus Trump is een wapenverkoper. Dat begrijp je. Hij verkoopt Amerikaanse wapens. Hij verkoopt Amerikaanse technologie. Vance vertelde jullie een paar dagen geleden: denk er niet eens aan om je eigen AI-technologie te hebben.
Dus begrijp alsjeblieft dat deze verhoging van de uitgaven voor de VS is, niet voor jullie. En in die zin ben ik volledig tegen die benadering. Maar ik zou niet tegen een benadering zijn waarin Europa twee tot drie procent van het BBP uitgeeft aan een uniforme Europese veiligheidsstructuur en investeert in Europa en Europese technologie en niet laat de VS het gebruik van Europese technologie dicteren. Het is zo interessant. Het is Nederland dat de enige machines voor geavanceerde halfgeleiders produceert, extreme ultraviolette lithografie.
Dat is ASML. Maar Amerika bepaalt elk beleid van ASML. Nederland heeft niet eens een voetnoot. Ik zou dat niet doen als ik jullie was, alle veiligheid overdragen aan de VS. Dat zou ik niet doen.
Ik zou jullie eigen veiligheidsraamwerk hebben, zodat je ook je eigen buitenlands beleidskader kunt hebben. Europa staat voor veel dingen waar de VS niet voor staat. Europa staat voor klimaatactie. Terecht, trouwens, want onze president is volledig gek op dit punt. En Europa staat voor fatsoen, voor sociale democratie, als een ethos.
Ik heb het niet over een partij. Ik heb het over een ethos van hoe gelijkheid in het leven tot stand komt. Europa staat voor multilateralisme. Europa staat voor het VN-Handvest. De VS staan voor geen van die dingen.
Jullie weten dat onze minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio zijn reis naar Zuid-Afrika annuleerde omdat op de agenda gelijkheid en duurzaamheid stonden. En hij zei: daar begin ik niet aan. Dat is een eerlijke weerspiegeling van diep Angelsaksisch libertarianisme. Egalitarisme is geen woord in het Amerikaanse lexicon. Duurzame ontwikkeling?
Helemaal niet. Jullie weten waarschijnlijk dat van de 193 VN-lidstaten 191 SDG-plannen hebben gepresenteerd als vrijwillige nationale beoordelingen. 191. Twee hebben dat niet gedaan. Haïti en de Verenigde Staten van Amerika.
De Biden-regering mocht niet eens de woorden “duurzame ontwikkelingsdoelen” zeggen. Het ministerie van Financiën had een beleid om dat niet te zeggen. Oké. Ik noem dit allemaal omdat jullie je eigen buitenlands beleid nodig hebben. Ik breng twee rapporten per jaar uit.
Een, het World Happiness Report. En 18 van de top 20 landen, als ik het me goed herinner, zijn Europees. Dit is de hoogste levenskwaliteit ter wereld. Dus jullie hebben je eigen beleid nodig om die levenskwaliteit te beschermen. De VS staan veel lager.
En het andere rapport, waar is mijn collega Guillaume, hij is ergens in de zaal. Hier is hij. Guillaume La Fortunes is de hoofdauteur van ons jaarlijkse sustainable development report. En bijna alle top 20 landen zijn Europese landen omdat jullie in dit spul geloven. En daarom zijn jullie het gelukkigst, behalve in geopolitiek, maar qua levenskwaliteit.
Dus jullie hebben je eigen buitenlands beleid nodig, maar dat krijg je niet tenzij je je eigen veiligheid hebt. Dat krijg je gewoon niet. En trouwens, 27 landen kunnen niet elk hun eigen buitenlands beleid hebben. Dat is een probleem. Jullie hebben een Europees buitenlands beleid en een Europese veiligheidsstructuur nodig.
En trouwens, hoewel Michael me verzekert dat het dood is, was ik de grootste fan van de OVSE en geloofde ik dat de OVSE het juiste kader is voor Europese veiligheid. Het zou echt kunnen werken. Dank je wel. Ja. Oké.
VRAAG UIT HET PUBLIEK: Nou, dank u, professor. Ik kom uit Slowakije, en mijn premier Robert Fritze werd bijna doodgeschoten vanwege de meningen die u heeft, die overeenkomen met de zijne. Ja. Wij, als Slowakije, de Slowaakse regering, zijn een van de weinige landen in de Europese Unie die met de Russen praten. Twee maanden geleden sprak ik met meneer Medvedev.
Over twee weken zal ik in de Doema spreken met meneer Sloetski, die de voorzitter is van de Russische Commissie voor Buitenlandse Zaken in Moskou. Misschien is mijn vraag: wat zou uw boodschap zijn aan de Russen op dit moment? Want zoals ik hoorde, zitten ze op een overwinningsgolf. Ze hebben geen reden om de Donbas niet te veroveren, want dat is hun oorlogsdoel. En wat kan Trump hen bieden om de oorlog onmiddellijk te stoppen?
Wat zou de boodschap zijn voor de Russen van uw kant? Heel erg bedankt.
PROFESSOR JEFFREY SACHS: Er liggen nu veel belangrijke dingen op tafel en in het verschiet. En ik geloof dat de oorlog snel zal eindigen daardoor. En dit zal op zijn minst één zegen zijn in een zeer, zeer moeilijke tijd.
Wat de regeling precies zal zijn, denk ik, is nu alleen nog een kwestie van de territoriale kwesties. En dat is of het de volledige vier oblasten betreft, inclusief heel Cherson en Zaporizja, of dat het op de contactlijn is en hoe dit allemaal zal worden onderhandeld. Ik zit niet in de kamer van de onderhandelingen, dus ik kan er niet meer over zeggen. Maar de basis zal zijn dat er territoriale concessies zullen zijn, er zal neutraliteit zijn, er zullen veiligheidsgaranties zijn voor Oekraïne voor alle partijen, er zal, althans met de VS, een einde komen aan de economische sancties.
Maar wat telt, is natuurlijk Europa en Rusland. Ik denk dat er zijn en misschien zal er een herstel komen van de onderhandelingen over nucleaire wapens, wat buitengewoon positief zou zijn. Ik denk dat er enorm belangrijke kwesties zijn voor Europa om rechtstreeks met Rusland te onderhandelen. Dus ik zou president Costa en de leiding van Europa aansporen om directe gesprekken met president Poetin te openen, want de Europese veiligheid staat op het spel. Ik ken de Russische leiders, velen van hen, vrij goed.
Het zijn goede onderhandelaars, en je zou met hen moeten onderhandelen, en je zou goed met hen moeten onderhandelen. Ik zou hen wat vragen stellen. Ik zou vragen: welke veiligheidsgaranties kunnen werken zodat deze oorlog permanent eindigt? Welke veiligheidsgaranties zijn er voor de Baltische staten? Wat moet er gebeuren?
Een deel van het onderhandelingsproces is eigenlijk om de andere kant te vragen naar jouw zorgen, niet alleen te weten wat zij weten zoals jij denkt dat waar is, maar echt te vragen: we hebben een echt probleem. We hebben een echte zorg. Wat zijn de garanties? Nou, ik wil de antwoorden ook weten. Trouwens, ik ken meneer Lavrov, minister Lavrov, al 30 jaar.
Ik beschouw hem als een briljante minister van Buitenlandse Zaken. Praat met hem. Onderhandel met hem. Krijg ideeën. Leg ideeën op tafel.
Leg tegenideeën op tafel. Ik denk niet dat dit alles puur door rede kan worden opgelost, omdat je het alleen oplost door te onderhandelen en te begrijpen wat de echte problemen zijn. En je noemt de andere kant geen leugenaar als ze hun problemen uiten. Je werkt uit wat de implicaties daarvan zijn voor het wederzijdse voordeel van vrede.
Dus het belangrijkste is: stop met schreeuwen, stop met oorlogszuchtigheid, en bespreek met de Russische tegenhangers. En smeek niet om aan tafel te zitten met de VS. Je hoeft niet in de kamer te zijn met de VS. Jullie zijn Europa. Jullie zouden in de kamer moeten zijn met Europa en Rusland.
Als de VS willen meedoen, prima. Maar smeken, nee. En trouwens, Europa hoeft Oekraïne niet in de kamer te hebben als Europa met Rusland praat. Jullie hebben veel directe kwesties.
Geef je buitenlands beleid niet uit handen aan wie dan ook, niet aan de VS, niet aan Oekraïne, niet aan Israël. Houd een Europees buitenlands beleid. Dat is het basisidee.
VRAAG UIT HET PUBLIEK: Hans Neuhoff van de Soevereinisten politieke groep in dit parlement, Alternatief voor Duitsland als politieke partij. Allereerst wil ik u bedanken, meneer Sachs, dat u hier bent en uw ideeën met ons deelt. En wees ervan verzekerd dat veel van uw ideeën en die van uw collega John Mearsheimer goed zijn ontvangen door politieke groepen hier en zijn geïntegreerd in onze agenda. Ik deel uw opvattingen grotendeels. Toch is er één vraag over het historische verslag dat u gaf, waar ik wat dieper op in wil gaan. Dit betreft het begin van de NAVO-uitbreiding.
U meldde van de website “What Gorbachev Heard” dat er veel citaten zijn van Genscher, bijvoorbeeld, dat de NAVO geen centimeter oostwaarts zou bewegen. Nu werd het Twee-plus-Vier-verdrag in september 1990 ondertekend, toch, in Moskou. Dus op dat moment bestond het Warschaupact nog. En landen als Polen, Hongarije en Tsjechië maakten geen deel uit van de onderhandelingen voor het Twee-plus-Vier-verdrag. Dus het Warschaupact ontbond in juli 1991, en de Sovjet-Unie ontbond in december 1991.
Dus niemand die aanwezig was bij de onderhandelingen kon spreken voor Polen, voor Hongarije, voor Slowakije, dat ze niet zouden proberen lid te worden van de NAVO zodra de algemene situatie was veranderd. Dus het tegenargument, dat we moeten weerleggen, is dat het de wil was van deze landen, van Polen, van Hongarije, van Slowakije, dat ze lid wilden worden van de NAVO vanwege de geschiedenis die ze hadden met de Sovjet-Unie. En natuurlijk werd Rusland nog steeds gezien als een opvolger van de Sovjet-Unie. Dus hoe weerlegt u dat argument?
PROFESSOR JEFFREY SACHS: Ik twijfel er niet aan waarom Hongarije, Polen, Tsjechië en Slowakije lid wilden worden van de NAVO.
De vraag is: wat doen de VS om vrede te stichten? Want de NAVO is niet een keuze van Hongarije, Polen, Tsjechië of Slowakije. De NAVO is een door de VS geleide militaire alliantie. En de vraag is: hoe gaan we op een betrouwbare manier vrede vestigen? Als ik destijds die beslissingen had genomen, had ik de NAVO in 1991 volledig beëindigd.
Toen die landen om lidmaatschap vroegen, had ik hun uitgelegd wat onze minister van Defensie William Perry zei, wat onze leidende staatsman George Kennan zei, wat onze laatste ambassadeur in de Sovjet-Unie, Jack Matlock, zei. Ze zeiden: nou, we begrijpen je gevoelens, maar het is geen goed idee omdat het een nieuwe Koude Oorlog met Rusland zou kunnen uitlokken. Zo zou ik het hebben beantwoord. Toen die landen in de eerste golf toetraden, denk ik niet dat het zo consequential was, behalve dat het deel uitmaakte van een groter project. En dat project was al in 1994 uitgestippeld.
Er is een heel goed boek van Jonathan Haslam van Harvard University Press genaamd “Hubris”, dat een gedetailleerde historische documentatie geeft van stap voor stap wat er gebeurde. En het is echt de moeite waard om te lezen. Maar het punt dat ik echt zou maken, is dat Oekraïne en Georgië te ver gingen. Dit is pal tegen Rusland aan. Dit is in de context van de volledige destabilisatie van het nucleaire kader.
Dit is in de context van de VS die raketsystemen aan Ruslands grenzen plaatst. Als je over de jaren naar president Poetin luistert, is waarschijnlijk het belangrijkste, als je goed luistert, waar hij zich zorgen over maakt raketten op zeven minuten van Moskou, een onthoofdingsslag. En dit is heel reëel. De VS zouden niet alleen flippen, maar flippen ook toen dit in het westelijk halfrond gebeurde. Dus het is de Cubaanse Raketcrisis omgekeerd.
En gelukkig stond Nikita Chroesjtsjov niet op en zei: open-deurbeleid van het Warschaupact. We kunnen gaan waar we willen. Cuba heeft ons gevraagd. Het gaat Amerika niets aan. Wat Chroesjtsjov zei, is: oorlog, mijn God.
We willen geen oorlog. We beëindigen deze crisis. We trekken ons beiden terug. Dat is wat Chroesjtsjov en Kennedy uiteindelijk beslisten. Dus dit is het echte gevolg.
Rusland slikte zelfs met veel pijn de Baltische staten, Roemenië, Bulgarije, Slowakije en Slovenië. Het gaat om Oekraïne en Georgië. En dat komt door geografie. Het komt door Lord Palmerston. Het komt door de eerste Krimoorlog.
Het komt door de raketsystemen dat dit de essentie is van waarom deze oorlog er was.
VRAAG UIT HET PUBLIEK: Heel erg bedankt, professor Sachs, dat u bent gekomen. U hebt genoemd dat de Europese Unie haar eigen buitenlands beleid moet formuleren. In het verleden was de Duits-Franse alliantie een grote drijfveer voor dat beleid. Nu met de Oekraïne-oorlog krijgt dat arguably een deuk.
Denkt u dat in de toekomst, als de Europese Unie haar nieuwe buitenlands beleid gaat formuleren, zij weer vooraan zullen zitten? Of zouden het andere landen of blokken moeten zijn die die verandering proberen te maken?
PROFESSOR JEFFREY SACHS: Oh, dat is moeilijk. Het is moeilijk omdat jullie nog geen grondwet voor Europa hebben, die echt een Europees buitenlands beleid ondersteunt. En het kan niet met unanimiteit.
Er moet een structuur zijn waarin Europa als Europa kan spreken, zelfs met enige dissent, maar met een Europees beleid. Ik wil niet oversimplificeren hoe je daar precies komt, maar zelfs met de structuren die je hebt, zou je veel beter kunnen doen door rechtstreeks te onderhandelen. De eerste regel is dat je diplomaten diplomaten moeten zijn, geen oorlogssecretarissen. Eerlijk gezegd zou dat al halverwege zijn naar waar je naartoe wilt. Een diplomaat is een heel speciaal soort talent.
Een diplomaat is getraind om met de andere kant samen te zitten en te luisteren, handen te schudden, te glimlachen en aangenaam te zijn. Het is heel moeilijk. Het is een vaardigheid. Het is training. Het is een beroep.
Het is geen spel. Je hebt dat soort diplomatie nodig. Het spijt me. We horen daar niets van. Ik zal een paar klachten maken.
Ten eerste, Europa is niet de NAVO, zoals ik zei. Ik dacht dat Stoltenberg de ergste was, maar ik had het mis. Het wordt alleen maar erger. Kan iemand bij de NAVO ophouden met praten, in godsnaam, over meer oorlog? En kan de NAVO ophouden met spreken voor Europa en kan Europa ophouden met denken dat het de NAVO is?
Dit is het eerste absolute punt. Ten tweede, het spijt me, maar jullie hoge vertegenwoordigers en vicepresidenten moeten diplomaten worden. Diplomatie betekent naar Moskou gaan, je Russische tegenhanger hier uitnodigen, bespreken – dat gebeurt tot nu toe niet. Dat is echt mijn punt. Nu geloof ik dat Europa in de komende jaren meer geïntegreerd en meer verenigd zou moeten worden.
Ik ben een sterke gelovige in subsidiariteit. Dus we bespraken, ik denk niet dat huisvestingsbeleid echt Europa’s hoofdprobleem is. Ik denk dat dit op lokaal of nationaal niveau kan worden geregeld. Ik zie het niet als een Europese kwestie. Maar ik zie buitenlands beleid niet als een kwestie van 27 landen.
Ik zie het als een Europese kwestie. En ik zie veiligheid op Europees niveau. Dus ik denk dat er dingen moeten worden aangepast. Maar ik zou graag meer Europa willen zien voor echt Europese kwesties en misschien minder Europa voor dingen die terecht ondergeschikt zijn aan Europa op nationaal en lokaal niveau. En ik hoop dat zo’n evolutie kan plaatsvinden.
Weet je, als de wereld nu over grootmachten spreekt, hebben ze het over de VS, Rusland, China. Ik voeg India toe. En ik wil echt Europa toevoegen. En ik wil echt Afrika toevoegen als een Afrikaanse Unie, en ik wil dat dat gebeurt. Maar je zult merken dat Europa nu niet op de lijst staat, en dat komt omdat er geen Europees buitenlands beleid is.
VRAAG UIT HET PUBLIEK: Heel erg bedankt, en heel erg bedankt, professor, voor deze zeer moedige toespraak, ook zeer duidelijke toespraak die u hield. Ik ben een Europarlementariër uit Luxemburg. Mijn vraag is als volgt. Wat zijn de langetermijngevolgen van deze verloren oorlog? We hebben de oorlog verloren.
Nu hebben we een onzekere toekomst voor de NAVO. We hebben ook duidelijk, en u verwees ernaar, de marginalisering van Europa. We hebben een versterking van de BRICS-landen, die in veel opzichten rivalen kunnen zijn. Dus zal er een toekomst zijn voor een collectief Westen in de komende 20 of 30 jaar? Heel erg bedankt.
PROFESSOR JEFFREY SACHS: Ik geloof niet dat er een collectief Westen is. Ik geloof dat er een Verenigde Staten en Europa zijn die op sommige gebieden parallelle belangen hebben en op veel gebieden niet. Ik wil dat Europa duurzame ontwikkeling leidt, klimaattransformatie, wereldwijde fatsoenlijkheid. Ik geloof dat als de wereld meer op Europa leek, het een gelukkiger, vrediger, veiliger wereld zou zijn. En langer leven en beter eten, trouwens.
Maar hoe dan ook, Europa heeft een roeping die vrij anders is dan de Amerikaanse traditie en, eerlijk gezegd, de Angelsaksische traditie, omdat het 200 jaar van Angelsaksische hegemonie of aspiratie-hegemonie is geweest. De Britten geloven nog steeds dat ze de wereld leiden. Het is verbazingwekkend wat nostalgie betekent. Ze stoppen niet eens. Het is bijna als een Monty Python-sketch, eigenlijk.
Maar hoe dan ook, waar was ik? Ik denk aan Monty Python als de ridder al zijn ledematen afgehakt krijgt en zegt: Alles is goed. Ik ben zegevierend. Dat is Groot-Brittannië, helaas. En dus is het echt verschrikkelijk.
Dus nee, ik geloof niet in het collectieve Westen. Ik geloof niet in het mondiale Zuiden. Ik geloof niet in al die geografieën, die zelfs geen zin hebben, want ik kijk veel naar kaarten en het mondiale Zuiden ligt meestal in het noorden en het Westen is niet eens west. Dus ik begrijp niet eens waar dit over gaat. Ik geloof wel dat we in een echt tijdperk van overvloed zouden kunnen zijn als we ons hoofd rechtzetten.
We zitten in de grootste technologische vooruitgang in de menselijke geschiedenis. Het is echt verbazingwekkend wat nu kan worden gedaan. Weet je, ik sta versteld van het feit dat iemand die geen scheikunde kent de Nobelprijs voor Scheikunde won omdat hij heel goed is in diepe neurale netwerken, een genie, Demis Hassabis. Ze hebben eiwitvouwing uitgevogeld waar generaties biochemici hun hele leven aan hebben besteed. En nu heeft DeepMind uitgevogeld hoe je het met duizenden eiwitten kunt doen.
We hebben vrienden die hun hele leven aan één eiwit hebben besteed, briljante vrienden. En nu wat we kunnen doen. Dus als we eigenlijk, en hetzelfde met hernieuwbare energie, zoals iedereen weet, zijn de prijzen met meer dan twee ordes van grootte gedaald, de kosten. We zouden de planeet kunnen transformeren, we zouden het klimaatsysteem kunnen beschermen, we zouden biodiversiteit kunnen beschermen, we zouden ervoor kunnen zorgen dat elk kind een goede opleiding krijgt, we zouden nu zoveel prachtige dingen kunnen doen. En dus wat hebben we daarvoor nodig?
Naar mijn mening hebben we vooral vrede nodig. En mijn basisidee is dat er geen diepe redenen zijn voor conflict waar dan ook, want elk conflict dat ik bestudeer is gewoon een fout. Het is niet dat we vechten om Lebensraum. Dat idee dat van Malthus kwam en een nazi-idee werd, was altijd een verkeerd idee. Het was een fout, een fundamentele intellectuele fout.
Een intellectuele fout, trouwens, omdat vooraanstaande wetenschappers het idee overnamen dat we rassenoorlogen hadden. We hadden nationale oorlogen. We hadden overlevings oorlogen omdat we niet genoeg hebben op de planeet. Als econoom kan ik je vertellen dat we genoeg op de planeet hebben voor ieders ontwikkeling. Genoeg.
We zijn niet in conflict met China. We zijn niet in conflict met Rusland. Als we kalmeren, als je vraagt naar de lange termijn, is de lange termijn heel goed. Dank je. De lange termijn, als we onszelf niet opblazen, is heel goed.
En dus is dit waar we naar moeten streven, een positieve gedeelde visie onder internationaal recht. Vanwege onze technologie werken dingen nu op regionale schaal. Vroeger waren het dorpen, toen waren het kleine gebieden, toen was het eenwording van landen. Nu is het regionaal. Dat is niet alleen omdat regio’s geweldig zijn.
Het komt omdat de onderliggende technologische realiteit zegt dat Europa een geïntegreerd gebied zou moeten zijn qua transport, snelle treinen, digitaal, en dus is er Europa. De politiek volgt de technologische realiteiten in zeer belangrijke mate. We zitten nu in een wereld van regio’s. Dus Europa zou Europa moeten zijn met subsidiariteit. Verlies niet al die prachtige nationale en lokale elementen.
Maar Europa zou Europa moeten zijn. Dus het goede is, laten we, ik wil dat Europa bijvoorbeeld diplomatie heeft met ASEAN. Ik breng veel tijd door met de ASEAN-landen. Als de EU-groene deal, prachtig idee. Ik zei jaren geleden, oké, tegen de ASEAN-leiders: maak een ASEAN-groene deal.
En praat dan met de Europeanen zodat je deze prachtige relatie hebt, handel, investeringen, technologie. Dus vorig jaar kondigden ze een ASEAN-groene deal aan. Wat deed Europa eraan? Niets. Het zei: sorry.
We zitten in de Oekraïne-oorlog. Dank je. Geen interesse. Dus dit is mijn punt. De vooruitzichten zijn zeer positief als we de vrede opbouwen.
MICHAEL VON DER SCHULENBURG: Omdat we moeten gaan, krijg ik steeds berichten dat ik de zaal moet verlaten. Kort. Kun je met iets heel korts beginnen?
VRAAG UIT HET PUBLIEK: Ja. Dank u zeer voor de lezing.
Ik wilde vragen, denkt u dat uit het conflict een soort Finlandisering komt? En denkt u ook dat dat de manier is waarop u bijvoorbeeld het proces van Finland en Zweden had willen zien, dat dat hun buitenlands beleid had moeten zijn? Zoals, is dat in plaats van dat ze lid werden van de NAVO, is dat de manier waarop u deze landen hun buitenlands beleid had willen zien aanpakken? En denkt u dat deze landen die aan Rusland grenzen gewoon moeten toegeven aan hun lot dat, oké, we kunnen Rusland niet provoceren, zo moeten we leven?
PROFESSOR JEFFREY SACHS: Heel goed. Uitstekende vraag.
En laat me één ding melden over Finlandisering. Finlandisering bracht Finland jaar na jaar op nummer één in het World Happiness Report. Rijk, succesvol, gelukkig en veilig. Dat was vóór de NAVO. Dus Finlandisering was iets prachtigs.
Nummer één in de wereld. Toen Zweden en Finland en Oostenrijk neutraal waren, bravo. Slim. Toen Oekraïne neutraal was, slim. Als je twee supermachten hebt, houd ze een beetje uit elkaar.
Je hoeft niet met je neus tegen elkaar te staan, vooral niet als een van hen, de VS, zijn neus in de andere duwt. Dus Finlandisering heeft voor mij een zeer positieve connotatie. Dat geldt ook voor Oostenrijk. Oostenrijk tekende in 1955 zijn neutraliteit. Het Sovjetleger vertrok.
En Oostenrijk is trouwens een prachtige plek. Absoluut prachtig. En dus is dit basis hoe je conflicten vermijdt. Als de VS enig verstand hadden, hadden ze deze landen als de neutrale ruimte gelaten tussen het Amerikaanse leger en Rusland, maar daar verloren de VS het.
MICHAEL VON DER SCHULENBURG: Heel erg bedankt.
Ik wil afsluiten met een oproep. Ik denk dat we het er beiden over eens zijn dat de oorlog binnen een maand of twee zal eindigen. Dat betekent dat het vechten zal stoppen. Het betekent niet dat we vrede in Europa zullen hebben. De vrede in Europa, dat moeten wij doen, Europeanen, niet een president uit de Verenigde Staten.
Wij moeten deze vrede creëren. En dat is Europa, wat natuurlijk Wit-Rusland, Rusland en al die andere landen omvat. Dus we moeten iets doen. En we zijn hier in het parlement. Als parlementsleden vertegenwoordigen we mensen.
Wij zijn de enige legitieme democratische en legitieme instelling in de Europese Unie. Misschien zouden we allemaal wat proactiever moeten worden in het proberen dit vredesproces vooruit te helpen, over partijgrenzen heen. Ik weet niet hoeveel partijen hier echt zijn, maar dat we met elkaar kunnen praten zonder te zeggen: oh, jij bent van die partij, jij bent van die partij. Ik denk dat we ons echt moeten concentreren. Als we hier niet meer initiatief konden nemen vanuit het parlement tegenover de commissie en zeggen: wij vertegenwoordigen het volk, niet jullie.
Wij vertegenwoordigen het volk. En dit volk in Europa wil vrede, en daar moeten we naartoe. Dus misschien is dit het begin van wanneer we elke maand, ik zal met mijn collega’s hetzelfde hier organiseren over verschillende onderwerpen, die er allemaal omheen draaien. En we hopen dat deze ene discussie oproept. Dat is anders dan wat we in het plenum hebben, waar we eigenlijk geen discussie hebben, maar dat we een discussie hebben en ook over de partijen heen mensen uitnodigen van andere politieke partijen.
We nodigen niemand uit. Laten we het bespreken. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: vrede voor de volgende generatie. En ik heb genoeg kinderen, kleinkinderen, jij ook, en dat is wat we nodig hebben. Oké.
Heel erg bedankt, professor.
Gerelateerde artikelen: